با انتظار خیلی بالا نشستم رو صندلی سینما روبروی پرده، انتظار یه فیلم خوب حداقل در سطخ اعترافات داشتم.
فیلم تا 1/3 زمانش به نظرم خوب پیش ولی جمع نشد اصلن.
بازی نوید محمدزاده خوب بود و بازی طناز طباطبایی با اینکه به نظر تکراری بود ولی خوب از آب درومده بود.
به نظرم بزرگترین ضربه رو از فیلمنامه و داستانش می خورد.
در کل دیشب با دو دیدن فیلم مالاریا و خشم و هیاهو خسته خوابیدم.
به نظرم این گونه روایت های تئاتر گونه هومن سیدی کار خوبیه ولی سخت در می اد...