مرا نگاه چپت برده سمت خاطره ام
همیشه سوی تو زوم است پنجره ام
نگاه من که شکست از غرور فاصله ها
تمام برگ غزل ریخت روی منظره ام
اگر چه واژه غریب است با زبان دلم
برای بوسه ی نابت هنوز شاعر-ه ام
هنوز پیش نگاهت گلوم میلرزد
به شوق اسم شما گیر کرده حنجره ام
تمام شب پی ردّی نجیب میگردم
نگاهبان نفس های تند شب پره ام
از آن زمان که شکفتی به قاب ثانیه ها
نشسته بغض بدی در فضای حنجره ام
مگر که دست لطیفت به داد من برسد
به دست های خودم وا نمیشود گره ام