و من

هر لحظه

از پرتگاه تنهایی

خودم را پرت می کنم

تا شاید

در لحظه ی شانزدهم

کسی پشت سرم آرام بگوید

من هم سقوط را دوست دارم
.
.
.
حتی
.
.
.
بیشتر از تو
س.ا

سلام.اومدم یکم دیوارو خط خطی بکنم برم...
هیچ چیز خاصی هم نیستااااا!فکر نکنین الان متن ادبی ای چیزی قراره ظاهر شه!...
چون بعد یه مدت طولانی اومدمو رو دیوار نوشتم دیدم مثکه دیوارمون خیلی بزرگ شده!ارتفاعشم زیاد شده!
می گم یادش به خیر وقتی دیوار تازه دیوار شده بودو میومدیم روش می نوشتیم...بعد که آمار کاربراش بالا رفت یهو دعوامون شد که ما همون دیوار قبلیو میخوایم!بعد گفتیم مگه چه اشکال داره نوشته ها زیاد شه!بعد گفتیم قرار بزاریم با هم تئاتر ببینیم،بعد گفتین دیوارو فیس بوکی بکنیم،...عجـــب!چه دوندگی ای داره این عقربه ی ثانیه شمار!
راستی یه سلام به هنرمند جدیدا.یه سلام خیلی مخصوص هم به اولین خط خطی کننده های اینجا...:)
میگم این دیوارمون چه بزرگ شده.کی 1 ساله می شه واسش تولد بگیریم؟

می دونم که دیگه مُردَم
مرگ من موقتی نیست
این جواز دفن و کفنه
یه صدای لعنتی نیست
توی ای بحبوحه ی شرک
وسط این همه بحران
خودمو گوشه ی آسفالت
جا گذاشتم تو اتوبان...

هنوز دنبالم می دوید
با تمام ترسی که توی وجودم بود بطرف اتاق می دوم
درو باز می کنم
به طرف ساعت پاندولی توی اتاق حمله ور می شم
شیشه اش رو می شکنم و با دستهای خونی جلوی حرکت عقربه ی ثانیه شمارو می گیرم
با اطمینان فریاد میزنم زمان ایستاد!
لبخند احمقانه ای روی لبام نقش می بنده
سنگینیه قدمهاشو حس میکنم
داره نزدیک میشه
برمی گردم
توی دستهای خونیه اون هم یه ساعته
اما
...
عقربه هاش کار میکنن


زمان ایستاد..............شاید
س.ا