دیدن یک کار متفاوت که فضایی نزدیک به « Commedia dell'arte» با تیپ های خاص این نوع نمایش داشت بسیار دلچسب بود.
ریتم کار عالی بود و جایی برای خستگی بیننده نبود
خلاقیت در تمامی طراحی ها از حرکت ، میزانسن، لباس (به ویژه خانمها) و استفاده از کمترین آکسسوار که شاهکار آن به کار گیری لت به عنوان یک بازیگر موثر که کارت بازی قمار رو تداعی می کرد
بیشتر بازیگران هم خوب بودند
تنها نکته قابل تامل تیپ پدر دختر بود که بیشتر به ایرانی شبیه بود تا ایتالیایی

فرمیسک خطاب به شورش:
" دارن زورای آخرشان را میزنن این حرامیا
ببین کی بشت گفتم
به توپ و تانک نی
دل قرصمان بیرونشان میکنه"