تئاتر وی ای آر رو به تماشا نشستم، و لذت بردم از صحنه ای که من رو با بازی های درست و به اندازه همراه خودش می‌کرد.
تئاتری که جامعه و زمانه خودش رو درک کرده و ذهن تماشاچی رو با سکوت های مکرر، با دیالوگهای تکراری و قاب‌های معنا دار و ساختار شکنانه به بازی میگیره. و حتی میشه گفت پا از حد خودش فراتر گذاشته و دیدی جهان شمول به این قضیه داره که آیا انسان امروزی در لوپ رفتاری و افکاری خودش گیر کرده؟!
آیا انسان متمدن امروزی با قوانین و فرامین و اختراعات خودش داره قافله زندگی رو میبازه؟!
آیا ما انسانها روز به روز به ماشین شدن نزدیک میشیم؟!
آیا این ماشین گونه رفتار کردن تفکر و تعقل رو از انسان میگیره؟!
در آخر تشکر میکنم از همه دوستان هنرمند که این تئاتر رو برای انسان امروزی به روی صحنه آوردند.

با سپاس فراوان
مسیح