نمایش رو پریشب برای بار دوم دیدم.
لحظه لحظهی اجرا، تصاویر و صداها و بازیها از ذهنم مدام رد میشه و بیشترشون توی مغزم حک میشه.
داستان نمایش
... دیدن ادامه ››
بینظیره. شاید به نظر دو خط داستانه ولی پریشب متوجه شدم که یک داستانه که با دو تا فرم در امتداد هم گفته میشه. دو گروه زندانیان همان دو شهر بریتانیا و رومه و معضلات زندانیان همان جاهای خالی نمایش سیمبلینه. انقدر از کشف این موضوع مشعوف شدم که لذت اجرا برای من دو چندان شد.
فکریترین اجرایی بود که تو این سالها دیدم. مثل بازی فکری. هرگز نباید شبیه تئاترها و سریالهای روتین باهاش برخورد کرد. حس فیلم (ممنتو) یا (بابِل) رو از نظر قصهای بهم داد.
مشخصا نویسنده و کارگردان هردو از سطح هوشی بسیار بالای برخوردارند.
و اینکه چقدر بازی بازیگرا من رو یاد بازیگری خود سیدی در کارهایی مثل بیلمن و طوفان و ...مینداخت. هدایت بازیگر درجه یک. مطمئنم شبیه کلاس درس بوده برای تک تک هنرپیشهها. متن شکسپیر، کنار مازیار سیدی.
واقعا خسته نباشید
واقعا!
حظ کردم