توجه توجه: این نه نقد یک تئاتر که تنها یک نظر عامیانه از یک تماشاگر تئاتر است

1- متنم رو با زبان محاوره می نویسم چون هم با عامیانه بودن حرفم متناسب ه و هم مناسب یک شبکه اجتماعی ه حتی تیوال!
2- من دیشب اجرا رو دیدم، انگیزه اصلی م دیدن بازیهای نوید محمد زاده و سعید چنگیزیان بود، به خاطر بازی های دیگه ای که در نمایش های دیگه ازشون دیده بودم (شاید عوامانه باشه اما برای من بازیگر می تونه دلیل من برای دیدن نمایش باشه، مثلا من سعی می کنم حتما هر کاری که رضا بهبودی بازیگرش باشه ببینم)
3- من کار دیگه ای از رضا گوران ندیدم اما فکر می کنم به هر حال به عنوان یه مخاطب باید بتونم با یک اثر فارغ از اینکه کار کدوم کارگردان ه، ارتباط برقرار کنم
4- این پست موقت ه (و احتمالا حذف میشه)

من نمایش «شب آوازهایش را می خواند» رو درک نکردم، نفهمیدم و به طور کلی ارتباط برقرار نکردم.
شاید به دلیل اینکه «فقط» یه تماشاگر تئاتر ... دیدن ادامه ›› هستم نتونم دلیل ارتباط برقرار نکردن رو توضیح بدم اما سوالاتی دارم که فکر می کنم مشخص کنه که مساله ناشی از چیه

- دکور صحنه شامل دو تا شیرآب و روشویی در دو گوشه صحنه اس و سه ردیف کاور لباس قرمز آویزون شده روی هم تا سقف، یک نیمکت در وسط صحنه. و یک قوری و دو تا استکان، من از این فضا باید چه چیزی رو درک کنم؟ چرا دو تا شیر آب؟ چرا این همه کاور لباس؟
اگه قرار ه اینجا یه خونه رو تداعی کنه که نویسنده داستان مدام از پنجره ش بیرون رو نگاه می کنه چرا یک پنجره در صحنه قرار داده نشده که حداقل فضا کمی شبیه خونه بشه؟ مدام گفته میشه که نویسنده داستان در حال خوندن کتاب، و نوشتن ه چرا حداقل یک کتاب در صحنه نیست، قلم و کاغذی نیست؟
چرا یک در در صحنه نیست که هم تداعی کننده فضای خونه باشه و هم از اون برای القای بهتر مفهوم «بیرون رفتن» زن که مدام در طول نمایش بحثش هست استفاده بشه؟


- قضیه پوشیدن و درآوردن اون همه لباس باران کوثری چیه؟ من باید از این حرکت چه چیزی بفهمم؟


- بچه چرا باید بچه نباشه و از یه آدم بالغ برای نقش بچه استفاده بشه؟ اصلا در کل نبودن کاراکتر بچه چه اشکالی در نمایش به وجود می آورد؟


- اردک نماد چیه؟ اگر اسباب بازی بچه گانه است پس چرا از مغز نویسنده بعد از مرگ بیرون می ریزه؟ من از این اتفاق چه چیزی باید درک کنم؟


- برخلاف نظر برخی از کاربران بازی باران کوثری رو نپسندیدم، مصنوعی ترین بخش ها، قسمت های مستی زن داستان بود!

----
به همین دلیل ارتباط برقرار نکردن، نمایش برام خیلی خسته کننده بود، به طوریکه اگر می تونستم از سالن تئاتر بیرون برم برای اولین بار حتما این کار رو می کردم
---
اگر بخوایم خیلی سیاه به قضیه نگاه نکنیم و یه نکته مثبت هم ببینیم باید بگم که بازی سعید چنگیزیان خوب بود

حدود ساعت ۱۰ فیلم تموم شد، سوار اتوبوس شدم و خیابون ولیعصر رو اومدم پایین، هنوز فکر و ذکرم توی فیلم بود، رسیدیم به چهارراه ولیعصر، داشتم از شیشه بیرون رو نگاه می کردم، یه خانمی از اتوبوس پیاده شد، شبیه شیرین یزدان بخش بود با همون لبخند آخرای فیلم. پیش خودم فکر کردم احتمالا چون هنوز تو حال و هوای فیلمم همه روشبیه بازیگرای فیلم می بینم.
خانوم در حالی که لبخند می زد کارت اتوبوسش رو به آقای راننده نشون داد و گفت: همین امروز خریدمش، هنوز بلد نیستم باهاش کار کنم.
چقدر صداش شبیه مامان توی فیلم بود. همونقدر مهربون، همونقدر دلنشین
بیشتر دقت کردم انگار خودش بود. واقعا خود خودش بود
احساس کردم از اینکه تونسته برای یه روز هم که شده، بچه هاشو با خوبی و خوشی کنار هم جمع کنه خوشحال و راضی ه
همونطور که لبخند میزد و با دختر خانوم کناری ش در مورد کارت اتوبوس صحبت می کرد رفت، رفت تو خیابون انقلاب
ترجیح دادم از پشت شیشه فقط نگاهش کنم و فکر کنم این ادامه فیلم ه و شیشه اتوبوس پرده سینما

فقط بهروز افخمی می تونه «تریلر طنز!» بسازه، یه ژانره احتمالا مخصوص خودش :)

آهنگش خیلی آشناست
حتما یه جا دیگه شنیدمش
کسی می دونه آهنگ چیه؟

اگه اشتباه نکنم شبیه (یا دقیقا) یکی از آهنگ های فیلم کنعان ه، کریستف رضاعی! نه؟

یه سوال از کسانی که این نمایش رو دیدن: مدت رمان نمایش حدودا چند دقیقه اس؟