با درود، خدا قوت به تمام‌‌ دست اندرکاران این نمایش
در شب ۲۸ آبان ماه به تماشای این کار نشستم.به عنوان علاقمند به هنر نمایش مواردی که به نظرم اومد رو برای دوستداران تئاتر به اشتراک می گذارم.
بازی های خوش ریتم بازیگران عزیز مخصوصا آقای میرزاییان و آقای پرستار تحسین برانگیز بود .به شخصه، شخصیت پردازی رستم و مرد دلال رو دوست داشتم چون باور پذیر بودند و مخصوصا در کاراکتر رستم و تقابلی که با فردوسی به عنوان خالقش داشت نگاه جدید و جالبی شده بود (اعتراض های رستم به قتل سهراب ،جنگ های پیاپی ،تمام نشدن حرص زورمندان از مال و جاه دنیا و....) ،اما در خصوص فردوسی با وجود بازیگری زیبای آقای میرزاییان، هر چه قدر هم که بخواهیم فرزند زمانه باشیم و در خلقِ طنز خلاقانه عمل کنیم تا حد انحطاط یک متفکر پیش رفتن درست نیست‌ مخصوصا برای شخصیتی مثل فردوسی (حد اقل من نظر اینچنینی دارم).
وزنه ی طنز خوش و به اندازه بود اما در پاره ای موارد از کارگردان خوش فکری مثل آقای موسوی بیشتر انتظار دقت میرفت ،مثل توجه به شوخی هایی که با وضع ترنس ها انجام شد و هم چنین در جایی که از کلمه ی"افغانی "استفاده کردند.
طراحی چهره ها جذاب بود و همچنین طراحی لباس ها (به جز لباس بازیگر خانم_چه در نقش‌فرزانه که و چه دلال فرهنگی)
و امان از موسیقی!
صدای سازها (پوست ساز بندیر افتاده بود ،گیتار گز میزد و خواننده در بسیار جاها فالش می‌خواند !(البته می‌شه درصدی رو به ... دیدن ادامه ›› خستگی صدا یا سرماخوردگی حساب کرد _اما فقط درصدی ) و در جایی دیگه از موسیقی ضبط شده رپ استفاده شده بود که به نظرم جایگاهی نداشت، حد اقل می‌شد این قسمت موزیک رپ رو هم مانند رپ خوانی خانم بازیگر _که بامزه و خوب اجرا کردند _زنده اجرا کرد .
طراحی صحنه خوب بود و جای بهتر شدن هم داره.
با سپاس از همه‌ی دوستان هنرمندم .

ارادتمند البرز آصفی

با درود و خدا قوت به تمام عوامل اجرایی ،قطعا وقتی اثری پدید میاد که هم صاحب نظران و هم عموم می پسندند عشق یک تیم پشتیبان بوده.من در مورد قسمت های موسیقی و رقص که تخصص خودم هست نظر میدم و نظرم در خصوص خود نمایش به عنوان یک مخاطب عام هست.
آقای خازنی به عنوان آهنگساز نشون دادن که شخصی نیستند که افرادی رو دور هم جمع کنند و تنها با چند ملودی ساده موزیک درست کنند (چیزی که در دهه اخیر بسیار مرسوم شده و اصطلاح موسیخی برازنده تره براشون)
نکات برجسته که به نظرم میرسه ازاین‌‌قرار هست:
_استفاده متنوعی از انواع مدهای موسیقی ایرانی (دستگاه ها)
توی این راستا اتفاق قشنگ این بود که مد‌های اصفهان و نوا ،به عنوان اصل در نظر گرفته شده بودند (دقیقا دو مایه ای که معمولا کمتر به عنوان تم اصلی هستند _مخصوصا نوا _ و برعکس مایه ای مثل بیات ترک که عام تر هست تنها در یک قسمت استفاده شده بود «قسمتی که لیلی برای اطمینان خاطر دادن به پایداری عشقش نسبت به مجنون به دیدار او میره»)
مدلاسیونهای زیرکانه و گوش نواز (خاطرم نیست کدوم قسمت از اجرا بود که از مد مینور _اصفهان_وارد ماهور شد و با اشاره ای به گوشه ی‌دلکش به نوا ... دیدن ادامه ›› پل زد)
_سونوریته (صدا دهی ) زیبا و متعادل گروه
_ووکالیست های پرقدرت !
تقریبا یک‌نت فالش هم‌شنیده نشد توی کل اجرا (قابل‌توجه خواننده نماهای این روزای موسیقی ...)؛واقعا لذت بخش بود که دیده میشد هم به موسیقی ایرانی اشراف دارن و هم پاپ و اتفاقا تقابل و هم آوردی که بین این دو سبک بود ،نمایش رو خلاقانه‌ تر و جسورانه تر کرده بود .
برای من باعث شگفتی و خوشحالی بسیار بود که‌بانویی رقصنده در این اجرا نقش داشتند فقط ای کاش در صحنه‌ های بیشتری بودند .ترکیب رقص ایرانی ،معاصر و سماع واقعا خلاقانه بود .
امید که در‌ اجرا ها رقص های بیشتری ببینیم و از هر دو ظرفیت خانم‌‌ و آقا برای رقص استفاده بشه
یک نکته ی‌ جالب دیگه برای بنده اکت دست کاراکتر لیلی بود ،که میشه گفت برگرفته از تصاویر مینیاتور ،اشاره‌ های انگشت و مچ کاملا با کنترل و فکر شده بود .

با سپاس از تمامی عوامل اجرا