پگاه محمودوند منشی صحنه و برنامه ریز

سلام دوستان فردا چهارشنبه شب بعد از اجرا قراره که گروه نمایش به همراه جمعى از دوستان تیوالى بریم یه کافه اى و بشینیم راجع به اجرا صحبت کنیم تا باهم تجربه اى جدید داشته باشیم، خوش حال میشیم تا هرکسى که تمایل داره به جمع ما اضافه بشه.

اولین بار توى همین کافه دیدمش عصر بود هنوز غروب نشده بود پاییز بود بارون نمیومد ولى اون بارونى پوشیده بود یه بارونى سبز لجنى خودش میگفت این قهوه ایه آخه کور رنگى داشت رنگ ها رو همیشه اشتباه تشخیص میداد، اومد توى کافه اصلا به من نگاه نکرد روبروى من نشست اما کل یک ساعتى که اونجا بود حتى یکبارم بهم نگاه نکرد دفعات بعد هم بهم نگاه نکرد تا اینکه یکبار کافه شلوغ شد و صاحب کافه گفت اگه بخواد میتونه بیاد پیش من بشینه آخه میدونست که من دوست ندارم تنها بشینم و از یه نفر دیگه استقبال میکنم ولى بازم قبول نکرد و خداحافطى کرد و رفت اون انگار اصلا زاده شده بود که منو انکار کنه تا اینکه یکبار تصمیم گرفتم اومد توى کافه خودم ازش دعوت کنم بیاد بشینه پیشم ببینم مشکلش چیه اومد توى کافه فکر کنم چند ماه گذشته بود ولى هنوز هوا سرد بود اینبار یه پالتو پوشیده بود که معلوم بود انگار واسه باباش بوده یعنى نه که مندرس باشه نه ولى طرحش حداقل واسه سى سال پیش بود هنوز تو تن خوب مى نشست یا حداقل تو تن اون خوب بود صداش زدم گفت با منید؟ گفتم بله، گفت جانم بفرمایید؟
گفتم تو بامن مشکلى دارى؟
گفت باشما؟ من اصن شما رو نمیشناسم
گفتم پس چرا منو نمیبینى؟ چرا نیومدى اون بار سر میزم بشینى؟ انگار دارى از من فرار میکنى!
گفت بله دقیقا دارم ازت فرار میکنم
گفتم چرا؟!
گفت چون میبنم روزى رو که دیگه یا تو نمیاى توى این کافه یا من، یا تو میاى اینجا تنها میشینى بدون من یا من میام بدون تو تنها اینجا میشینم.

مرد: میدونستى امروز بارون میاد؟
زن: نه
مرد: پس چرا چتر آوردى؟
زن: بابام میگه بارون به خاطر اونایى میاد که با خودشون چتر میارن از خونه
مرد: یعنى دوست داشتى بارون بیاد و به خاطر همین چتر آوردى
زن: اره
مرد: آخه صبح هوا آفتابى و صاف بود
زن: بارون مثل خانوماس، جایى میره که دوستش داشته باشن
مرد: آخه اونایى که چتر دارن اتفاقا از بارون خوششون نمیاد
زن: بعضیا عاشق خیس شدن ... دیدن ادامه ›› زیر بارونن بعضیا بوشو دوست دارن بعضى هام صداشو
مرد: من بوشو دوست دارم
زن: من صداشو، به نظرم صداى بارون بهترین موسیقیه
مرد: به نظرم اگه بارون بخواد به خاطر کسى بیاد به خاطر اونى میاد که میدونه بارون میاد اما بازم بدون چتر میاد بیرون تا خیس شه
زن: من بچه که بودم هروقت گریه میکردم بارون میومد به خاطر همین فکر میکردم خدا هم داره باهام گریه میکنه
مرد: پس از این به بعد بین بارون و اشکاى تو باید یکى رو انتخاب کنم
زن: انتخاب سختیه؟!
مرد: صبر کن ببینم یعنى امروزم گریه کردى؟
زن: بزرگتر که شدم فهمیدم هروقت بارون میاد قراره یه چیزى یا کسى رو از دست بدم

هایدگر میگه زندگی چیزی است بین دو نابودی یعنی ما قبل از تولد مردیم بعد از تولد هم میمیریم و زندگی با مرگ معنا پیدا میکنه البته اساسا هرچیزى با تضادش معنا پیدا میکنه، مثل شب و روز، زشتى و زیبایى، خوبى و بدى، عسل و خربزه و در نهایت زندگی محبوس نابودی است.