در مجموع از فاوست بیش از سقراط لذت بردم، نمایش درونی تر و خوش ساخت تر بود ،،، خصوصن نیمه ی نخست نمایش تا جایی که فاوست عشقش رو از دست می ده و به سمت قدرت و ساختن جهان رو میاره ... ازون به بعد به نظرم کار ریتم خودشو از دست داده بود و گسیختگی نامحسوسی در خودش داشت .
پ.ن. کاش تعداد بیشتری نمایش رو ببینن ... من یکشنبه شب دیدمش ... بخشی از سالن خالی بود .