هر آنچه عنوان میگردد تنها برداشتهای شخصی وغیرحرفه ای اینجانب است
نکته اول آقای غنی زاده عزیز خلاقیت شما تحسین برانگیز است.
صحنه : فضای ایده آل در ذهن مورین (جایی که در آنجا توانایی تشخیص هر نوع آلودگی را داشته باشه)پرسوناژی که حداقل اختلال مشهود در وی OCD یا بهتره بگم وسواس
چنین فضایی برای 2 ساعت تمام، انرژی هر ببیننده ای را تحلیل میدهد.
متن : بسیار جذاب بود و کشمکش سادومازوخیزمی مابین مورین و مادرش بسیار خوب نمایش داده شد
که البته با توجه به فضای سرد و رنگ سفید صحنه و قرار گرفتن همایون غنی زاده عزیز به مدت حداقل 20 دقیقه در سطل زباله این کشمکش بین مخاطب و کارگردان هم مشهود بود.
بازی ها : قوی به قوت فریادهاشون بود، که البته پرسوناژ ری(سعید چنگیزیان عزیز) میتونست کمرنگتر باشه و زمان نمایش رو کمتر کنه
البته ناگفته ... دیدن ادامه ›› نماند ادای بعضی واژه ها توسط ری ظاهرا خیلی از بیننده ها رو که به تابوشکنی واژه ها علاقه مند بودند خیلی خوشحال میکرد
در آخر وجود صندلی دینامیک تخم مرغی که هم طراحی خوبی داشت و هم خوب به کار گرفته میشد از نکات بسیار دوست داشتنی بود