آرین گت صورت(منتقد سینما) سیاوش اسعدی از معدود کارگردانان جوان سینمای ایران است که به شکل درستی وارد چرخه فیلمسازی کشور شده است. کارگردانان جوان معمولا سعی می‌کنند در قدم‌های نخست، با روی آوردن به فیلم‌های به اصطلاح روشنفکرانه و جشنواره پسند و با رفتن به سراغ موضوعات حساسیت برانگیز کسب اعتبار کنند و نام خود را سر زبان‌ها بی‌اندازند. در حالی که می توان گفت دو فیلم اسعدی کاملا از دل سینمای خالص برخواسته و به قصد برقراری مستقیم با مخاطب ساخته شده است. حوالی اتوبان و جیب‌بر خیابان جنوب نشان از علاقه و توانایی کارگردان جوانی دارند که اهل سهل و آسان بدست آوردن نیست و برای فیلم و مخاطب‌هایش احترام قائل است. سینمای ایران به چنین کارگردان‌هایی نیاز دارد، کارگردان‌هایی که اسیر پیام‌ و شعار نیستند و سینما را در اولویت اصلی قرار می‌دهند.

جیب‌بر خیابان جنوبی فیلمی است یادآور سینمای خیابانی قبل از انقلاب، آثار مسعود کیمیایی و فیلم‌های نوآر. با این وجود در این فیلمی خبری از تکرار سطحی عناصر و روی آوردن به تقلید نیست. اسعدی در این‌جا عناصر آشنای سینمای محبوب‌اش را با خلاقیت و دنیای شخصی‌اش درآمیخته و فیلمی ساخته که حداقل در سینمای ایران، نسبت به بسیاری از آثار نسبتا مشابه ماقبل خود در جایگاه بالاتری قرار می‌گیرد.