به عنوان اولین کار -اگه واقعا اولی بوده- خوب بود. شخصا نگاه و تاکیدهای دوربین را دوست داشتم. نگرانی که در مورد در دام احساس گرایی بی مایه افتادن داشتم رخ نداد. سکانس فوتبال پدر و پسر و جایی که دوربین دو اتاق کنار هم خواب پسر و گفتگوی پدر و مادر نوعی نقاشی به نظرم آمد که یخش های مختلفی از دنیای انسان ها را نشان می داد و زیبا بود.