پسران آفتاب برای من یادآور روزهای خوبیه که با شور و اشتیاق تئاتر میدیدم. تالار مولوی برای من حریم امنی بود که حتی نشستن بر سکوهای محوطه اش هم خلسه آور بود. کانون فیلم جهاد دانشگاهی هم در همون نزدیکی دایر بود و ضیافتی برپا بود در خیابان 16 آذر. چه روزهایی!
در همان روزها پسرطلاها (ترجمه شهرام کرمی) در مولوی اجرا شد. نیل سایمون... سیامک صفری... این رو باید دسته جمعی تماشا کرد!
--------------------------
هر چند اجرایی که دیدیم کاستی هایی داشت ازجمله اتکای بیش از حد به توانایی های سیامک صفری و هم چنین دور نگه داشتن مخاطب از تلخی نهفته در متن (بر خلاف اجرای فوق العاده تلویزیونیش که محمد رحمانیان کارگردانی کرده بود و احمد آقالو و مهدی هاشمی نقش های اصلی رو بازی میکردند) ولی بازی طنازانه سیامک صفری و بده بستان های کلامی او و هوشنگ هیهاوند خاطرمون رو خوش و خاطره ای خوب برامون ساخت.
حالا بعد از چند سال سیامک صفری خودش قصد داره این نمایش رو کارگردانی کنه. مطمئنم این بار هم نمایش مخاطبین زیادی خواهد داشت. و البته امیدوارم که کیفیت اجرا اولویت اصلی کارگردانش باشه.
------------------------
پ.ن : «والتر ماتیو» هم (البته بدون جک لمون!) در اقتباسی سینمایی از این نمایشنامه نقش ویلی کلارک رو بازی کرده که معرکه است و به شدت خنده داره.