یک نمایش ریزبافت

«خانه عروسک»(قسمت دوم) از جایی آغاز می‌شود که «خانه عروسک»ِ هنریک ایبسن شروع می‌شود(فیلم «سارا»ی عزیز مهرجویی را از همین نمایشنامه دیدیم).
جایی که نورا، شخصیت اصلی قصه، در دوراهی یک انتخاب برای بازتعریف هویت خود قرار می‌گیرد.
محسن علیخانی با اجرایی مینیاتوری، با دقت در انتخاب صحنه مناسب این روایت زنانه، موسیقی زهی، بازی‌های بسیار کنترل‌شده و استفاده از تمهید روایی جالبی که اجازه تخیل تماشاگر برای درک گذشته و حال نورا را به تماشگر می‌داد، ما را 90 دقیقه با خودش به یک سفر دراماتیک خودبسنده دعوت کرد.
بسیار از تماشای این نمایش لذت بردم. تئاتری فکرشده، کارشده با زیبایی‌شناسی الهام‌بخش.
به امید دیدار مجدد این اثر هستم.