نمایش رو میتونم از دو منظر بررسی کنم:
از سویی اجرای بازیگر که تو سطح بسیار فاخری بود و میتونم بگم یکی از بهترین اجراهای تئاتری بود که تا حالا دیدم. آقای ابر به فراز و فرودهای نمایشنامه بسیار مسلط بود و موضوع اون رو به خوبی درک کرده بود و به همین دلیل میدونست که کجا باید چی رو چجوری به تماشاچی منتقل کنه. اینکه بتونی حس های مختلف ترس، عشق، نفرت، خیانت،عذاب وجدان، نگرانی و پشیمانی رو به طرز حیرت آوری به مخاطب منتقل کنی و در لحظه از یه حس به حس دیگه شیفت کنی و همچنین تناژ صدا رو به مدت هفتاد دقیقه تو سطح مناسب نگه داری واقعا برای من که تو، تماشای تئاتر خیلی جزئی نگرم بسیار حیرت آور بود . اولین باری بود که هفتاد دقیقه میخکوب شده بودم از اجرای یه بازیگر و دوست نداشتم حتی آب دهانم رو‌ قورت بدم.
از سوی دیگه نمایشنامه به گونه ای نوشته نشده بود که بتونه با سطح بازیگر برابری و همراهی کنه. نوع نوشتار و پرداختن به موضوع کمی از هم‌گسیخته بود و تماشاچی معمولی براش سخته که بتونه تکه های اونو به هم وصل کنه و یه برداشت یکپارچه برای خودش بسازه .
یکی از نکاتی که وجود داره شاید این باشه که نمایشنامه برداشتی از یک اثر روسی هست و انتقال معنی تو ادبیات ایران و روسیه کمی متفاوته. البته نکته مثبتی این بود که نمایشنامه برداشتی از اثر داستایوفسکی بود و نوشته های این بزرگمرد به گونه ای هستن که میشه برداشت های متفاوتی ازشون کرد و بنابراین مخاطب عام می‌تونه مطمئن باشه که برداشتش از داستان تا حد خیلی زیادی ... دیدن ادامه ›› صحیحه.
نورپردازی ، گریم و انتخاب موسیقی خیلی عالی بود و تو انتقال احساس و معنای متن خیلی کمک کننده بود .
همچنین اجرای بی کلام و فرم گونه خانم نقوی هم بسیار جای تحسین داره.
اینم میخواستم اضافه کنم که آقای ابر واقعا شما برای منی که خیلی تئاتر میبینه نسبت به همه بازیگرای دیگه یه سر و گردن بالاتری 🌹🌹
خانم نقوی روح همسر بزرگمردتون شاد باشه🍀🍀