🎭 از نسل جوان
صحنه روشن می‌شود و تصویری چشم‌نواز در وسط صحنه از تختی که جسدی کفن‌پوش بر آن آرمیده و ۸ زن با لباس‌های فاخر و سیاه چون دادخواهان، در کنار آن ایستاده‌اند، به نمایش درمی‌آید. این صحنه‌ی آغازین نمایش "الف غین میم یا همه چشم‌ها برای او" است.
برخی نمایش‌ها، به دلیل فرم و تکنیک خاص خود، به‌راحتی مخاطب را به یاد سبک کارگردانشان می‌اندازند. افشین زمانی، یکی از کارگردانان نسل جوان، با استفاده از ویژگی‌های منحصر به‌فرد در آثارش، سبک خاصی را دنبال می‌کند.
افشین زمانی در نمایش‌نامه‌نویسی و کارگردانی، با بهره‌گیری از گویش ادبی و فرم‌های ترکیبی و مدرن، ساختار متفاوتی ارائه می‌دهد. او به عناصر بصری از جمله طراحی لباس، گریم و حرکات فرم توجه ویژه‌ای دارد، به‌گونه‌ای که صحنه‌های نمایشی‌اش گاه همچون تابلوهای نقاشی عمل می‌کنند.
نمایش "الف غین میم یا همه چشم‌ها برای او" که این روزها در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است، همانند برخی از آثار پیشین او همچون "شازده احتجاب"، "هاری" و "کابوس‌های شازده اجباری"، بستری تاریخی دارد. این اثر با الهام از زندگی آغا محمدخان قاجار، به موضوعاتی چون قدرت و فجایع ناشی از آن می‌پردازد و در عین حال، نقش زنان در این روایت‌ها را برجسته می‌کند. طراحی لباس و گریم این نمایش، نسبت به آثار قبلی زمانی، پیچیدگی و خلاقیت بیشتری دارد و نورپردازی نیز به عنوان یکی از عناصر مهم اجرا مورد توجه قرار گرفته است. زمانی اولین اثر نمایشی خود را با اجرای "ننه ... دیدن ادامه ›› دلاور و فرزندانش" اثر برتولت برشت در سال ۹۰ آغاز کرد و در سال ۹۴ نمایش "خاطرات هنرپیشه نقش دوم" را به روی صحنه برد. او از سال ۹۸ با اجرای "شازده احتجاب" توانست مسیر مشخص‌تری را در سبک شخصی خود پیدا کند و این سبک را در آثار بعدی‌اش ادامه دهد. افشین زمانی یکی از کارگردانانی است که با توجه به تجربه‌ها و آموزش‌های گذشته، توانسته جایگاه خود را در تئاتر تثبیت کند و با بهره‌گیری از عناصر تاریخی و بصری، آثار قابل‌توجهی خلق کند.