تنانگی در تنگنای حضور متعهد
نمایش زنان آوینیون را باید به دو بخش اصلی تقسیم کرد، اضطراب حضور برای عدم حضور و اضطراب حضور اجتماعی.
بازیگر، خانم
... دیدن ادامه ››
بقایی، اضطرابی را متحمل میشود که نه به دلیل حضور کارگردان، خانم نیک اندیش، است ، بلکه به دلیل عدم حضور او در جایگاه بازیگر است، بقایی که نمایش را به عنوان وسیلهای جهت مهاجرت و خروج از ایران میبیند، تمام خودش را برای نقش نمیگذارد و جهان دوگانه ریاکارانه به بازیگر مرد- امیر جوشقانی- تسری پیدا میکند. این اضطراب تا جایی پیش میرود که امر تنانه ناپدید شده و زبان آشکار میشود، با حضور زبان اضطراب رسوایی جایگزین اضطراب ریاکارانه میشود و امر دوگانه از بین میرود. در اینجا بازیگر به بدن خودش باز میگردد و امر تنانه در نهایت اعتلا میابد و ژویسانس شکل میگیرد.
در جایگاه مقابل کارگردان- فرنوش نیک اندیش- دغدغه اجتماعی دارد، خواستش بر تطبیق مکبث بر جریانهای اجتماعی ایران است، تغییر جایگاه ظاهری مرد و زن (مکبث و لیدی) و بدل شدن به زن یاغی در فرم بدنی در بدن خود کارگردان از همین روست و آنچه در پایان به مسئولین جشنواره آوینیون میگوید که در واقع مانند آن است که در برابر سازمانی جهانی ایستاده است و میگوید ما همین هستیم و تمام ما این است.
انتخاب مکبث به عنوان یک اثر ریاکارانه جهت استفاده در متاتاتر زنان آوینیون و مراسم زار در یک اثر شکسپیری از زیرکی و دانایی حسن معینی است، اینکه حسن معینی در واکنش نسبت به جامعه برای تولید یک اثر متعهد زنان آوینیون را در بازآفرینی اثر پیشین استفاده کرده است از حساسیت او نسبت به پیرامونش خبر میدهد.
نمایش زنان آوینیون نمایشی است که از دیدگاه اجتماعی و هنری قابل تأمل و مهم است.