با درود .این نظر کاملا شخصی ست..ما وارثان دردهای بیشماریم..که در وجود همه مان هست و نهادینه شده..یا مانند دماوند تا اخر عمر در وجودمان میماند و سرریز نمیشود..یا مانند کلیمانجارو هر چند سال یکبار سرریز میشود و ساختار خود و اطراف خود را تحت شعاع قرار میدهد.(البته اگر سرریز هم نشود برفهای کلیمانجارو خود دردیست بزرگتر)😊یه داستان روانشناسی بسیار قوی که مشخص بود نویسنده با اگاهی نوشته بود و کاراکترها را میشناخت ..کارگردانی عالی و حرفه ای ..بازیگران به غایت عالی ومسلط.چه در بیان چه در اکت ها..گریم بسیار قوی (بدون اینکه متوجه شوی خود بازیگران در فواصل کار چنان گریم را اجرا میکنند برای صورت خود که در عجب بودم) .نور عالی..دکور عالی ..جلوه های ویژه عالی.؟؟!!موسیقی عالی... فقط کار کمی طولانی بود..و ای کاش زیر یک ساعت جمع میشد..اما اما اما.اگر روحتان کمی ازرده است پیشنهاد نمیکنم کار را ببینید ..به قول دوستی کاری مریض ولی فاخر ..دلتان دور از هرچه آرامشتان را میخراشد...تاصبح کابوس دیدم😊..ولی کار بسیار حرفه ای بود...افرین افرین...بودن یا نبودن...رفتن یا نرفتن( به دیدن این تاتر) مساله این است........