عرض خسته نباشید
جمعه شب همراه دوستان به تماشای این نمایش نشستیم
ما در کل با نمایشی با ٢ راوی مواجه هستیم (فقط شاهد روایت هستیم)که به دلیل نحوه ی روایت مونوتن (mono-tone ) به شدت کسل کننده شده خصوصاً بازیگر یا خوانشگر خانم ، واقعا با چشمانی بسته امکان دنبال کردن نمایش وجوددارد، ٣خانمی که با نام ایفاگران در بروشور معرفی میشوند؛ هم متاسفانه از هماهنگی خوبی برخوردار نبودند
اولین وظیفه یک نمایش متناسب با شرایط جامعه ی خود بودن است در حالی که زمان این نمایش اگر ٢٠ سال پیش بود با استقبال بهتری مواجه میشد
خالی بودن سالن از تماشاچی هم که معضل تمام تماشاخانه هاشده
نقطه قوت این نمایش گروه خوب موسیقی بود.