نمایش، روایتگر زن جوانی است که خودش را وقف خواسته ها و موفقیت های اطرافیانش علی الخصوص شوهرش کرده و خودش را فراموش کرده است.
روایت زنی از یک فرهنگ سنتی و مردسالار، که طبق آموزش های جامعه، قربانی علایق و سلایق همسرش شده است که در این راستا ، شکسته و خورد میشود.
اما به جای فروپاشی و قبول شکست، از خاکسترش، ققنوس وار، برمی‌خیزد و خودش را از نو میسازد.
در مقابل دوست او لاگرتا ، زنی جسور، نوگرا، تابو شکن وجود دارد که جامعه سنتی او را سبکسر و خودخواه خطاب می کند که برای رهایی زنهای سرزمینش می کوشد و هیچ ابایی از اینکه به عنوان یک زن خودخواه مورد خطاب گیرد، ندارد.
بنظرم رسید کار روانشناسانه و جامعه شناسانه باید تحلیل شود.