حقایق توان آن را ندارند که آرمان ها را از میدان به در کنند. این آرمان ها اگرچه تاکنون محقق نشده اند در آینده محقق خواهند شد. همه به افق دوردست چشم دوخته اند.
چنین دیگاهی کمک می کند که توضیح دهیم چرا حتی سالها بعد از آنکه وحشت دوران استلالینیسم بر همه عیان شده بود، کمونیستهای قدیمی نمی توانستند از باورشان که بی اعتبار شده بود دست بکشند. برای آنها تلاش و کوشش در راه تحقق آن آرمان در واقع تلاش برای دست یابی به رستگاری فردی بود؛ به معنای کنار گذاشتن خواسته های کوچک فردی، روی گردانی از منافع شخصی و حرکت در جهت منافع همگانی با از خودگذشتگی. دست کشیدن از این آرمان به معنی کتمان کل زندگی آن فرد بود.
جامعه ی خوب جایی است که هر فردی بتواند در آن خوب زندگی کند. کسانی که حاضرند از رفاهشان در راه هدفی والا دست بکشند از دیگرانی هم که چندان مشتاق چنین کاری نیستند می خواهند که آنها نیز چنین کنند. نظام سیاسی که نتواند بدون کشته و فدایی کارآمد باشد نظامی مخرب و ویرانگر است.

زیر تیغ ستاره ی جبار - هدا مارگولیوس - نشر بیدگل