ریچارد به معنای واقعی نمایشی برگرفته از ایده پردازی های منسجم و خلاقانه است. کاری درست که از دل خلاقیت های دانشگاهی و پویا زاده شده است. تلفیقی از متدهای اجرایی که بنای روایت را میسازد. بیان روایتی تاریخی با بهره گرفتن از ایجاد فضایی در جهت تاثیر پذیری در مخاطب.. بازی هایی به جا و البته در خدمت ایده کارگردانی. طراحی باور پذیر و امروزی از روایتی کهن که در آن نور ، صحنه و لباس به شکلی متناسب به کمک روایت می آید. ای کاش این کار و کارهایی از این دست در این برهوت اجرایی، در سالن هایی اجرا بشوند که تلاش و ایده های ناب اجرایی به چشم بیایند. امیدوارم مخاطب جدی و بزرگوار تئاتر که بی شک حق انتخاب دیدن کارهای مورد علاقه اش را دارد از چنین کارهایی نیز حمایت بکند و دیدن کارهای جسورانه و نوگرا را هم تجربه کند..