نمایش با ۳۵ دقیقه تاخیر شروع شد که قابل توجیه نیست.
من نمایش رو،‌ بازی ها رو و دکور رو دوست داشتم. دکور و موسیقی همون اول نمایش حس و حالی رو که باید ایجاد می کنن. بعضی شخصیت ها مثل همسر محمود عمق نداشتن و تا آدم می اومد بفهمه می رفتن، ولی در کل قصه رو هم دوست داشتم. چقدر شوخی ها علیرغم بی ادبانه بودن خوب بودن و همه چیز با همه چیز هماهنگ بود. شعار نمی دادن، مظلوم نمایی نمی کردن، اغراق نداشت. یه قصه به اندازه که می شینی نگاهش می کنی، می فهمیش، هر جا خودت تشخیص بدی می خندی و هر جا خودت تشخیص بدی غمگین میشی. احتمالا اگر با همین بازیگرها تکرار بشه بار دوم هم برم ببینم