روز جمعه به تماشای این نمایش نشستیم. در کل بخوام بگم دوسش داشتم ولی چند نکته:
با وجود استفاده از میکروفون ،نیمی از دیالوگ های آقای سیاحی نامفهوم بود... بماند که نویز میکروفون ها در کل مخل اجرا بود
فضای کار و داستان من رو کمی یاد دو نمایش اتاق ورونیکا و صد در صد می انداخت و با توجه به داستان جا داشت که خیلی رعب انگیزتر و با هیجان بیشتری اجرا بشه...ولی با یه روند کند و اجرایی نسبتا سرد روبرو بودیم که پتانسیل داستان رو هدر داد.
در خصوص جابه جایی صحنه ها، اون وقفه لازم رو نداشت و یهو بازیگر از یه صحنه به صحنه دیگه میپرید، به نظرم اگر از نورپردازی مناسب برای این مورد استفاده میشد خیلی ملموس تر میشد
همین طور که خیلی از دوستان اشاره کردن، چرایی برخی حرکات خسرو پسیانی ( در عین عالی بودن اجرای حرکات) سواله
اجرای موسیقی خسرو پسیانی عالی بود