سنگلج یکی از سالن های خوبِ کشوره
نور ، صدا ، تهویه ، صندلی ، فاصله ردیف ها . همه چیز خوب.
ترکیب سالن و نمایش یادآوره نمایش های کلاسیکِ چندین ساعته جهان بود.
دکور و طراحی صحنه خوب
نور بجز یک مورد ، خوب
طراحی لباس خوب
طرح و ایده های خارج از سِن خوب
بازی های سیاهی لشگر، چنگی بدل نمیزد اما بقیه استاندارد
.
درکل یک کار کلاسیک اما کاملا ایرانیزه بود .
... دیدن ادامه ››
شاید کار بینظیری نباشه ، شاید سلیقه همه نباشه ، اما ب معنای واقعی کلمه تئاتر یعنی این پکیج .
پیشنهاد میکنم این تجربه رو از دست ندید .
.
.
کار دیشب دوتا نکته داشت .
اول ، امیر عدل پرور یکی از اکتورهای تاپ توو زمینه بیانِ دیالوگهای سنگین بوده و هست ، اما دیشب زیر سایه نادر فلاحِ درخشان ، قرار گرفته بود. نادر فلاحی ک بنظرم ب حقش توو هنر این مملکت نرسیده هنوز .
.
دومین نکته ،(موقع خوندن تصویر سازی کنید برای خودتون )
ردیف پشتی دوتا بانو نشستن و کلا در حال صحبت و تحلیل و خنده هستن . یهو ی صدایی میاد ، دست وارد کیف شده انگار. داره توو تاریکی میچرخه یسری وسیله ک صداشون شبیه لوازم آرایشیه کنار زده میشه . میرسه ب یک چیزی ک فویل آلمینیومی دورش پیچیده شده ، آروم داره بیرون میارنش ، این فویل ب همه جا میخوره و چِغ چِغ صدا میده , بلاخره بیرون میاد ، حالا میخواد بازش کنه ، اما روش چسب خورده و توو تاریکی سر چسب پیدا نمیشه. جستجو ، چِغ چِغ ، جستجو ، چِغ چِغ ، بلاخره بعد از حدود یک دقیقه موفق میشه چسب رو باز کنه .
اینجاست کیک لولِ تازه در تماشای تئاتر باز میشه
بوی سس و کالباس در سالن طنین انداز میشه 😀🥲
برمیگردیم تذکر بدیم ، میبینیم یک دوست عزیزی با سایزِ پلاس پلاس در حال گاز زدن ساندویچه.
برمیگردیم و ادامه نمایش رو میبینیم 🤣