نمایش شریف وی ای آر بامتنی گروتسک ، ساده و عمیق که از ویژگیهای قلم جناب رحیمی نصر میباشد ، با نگاهی جامعه شناسانه مالامال از رنج ، سکوب ، حسرت و طغیان که سبب ها و چرایی های آن را باید در پشت پرده جستجو کرد . روایت انسانهایی از خویش بیگانه و محصور در جبر مدرنیته ، که با امر و دستور میخندند ، میگریند و برای همسو شدن با جامعه آنچه از ناکجا تجویز میشود مصرف میکنند ، حال آنکه ویژگیهای ذاتی انسانی و میل به آزادی برای خروج از دیوارهای بسته جهان ذهنشان در بخشهای از نمایش تظاهر میکند اما در نهایت کدها هستند که راه را میبندند ، کدهایی که سبب دگرگونی هویت و گم شدن انسان در هزارتوی جهان مدرن و ابسوردگونه مجازی شده اند ، جهانی که کنترل آن در دستان پنهان سازندگان و تدوینگران آن است .
صحنه مینیمال ، همسانی در طراحی لباس که بیانگر همرنگی ناگزیز افراد جامعه است بسیار حائز اهمیت است ، رنگ زرد غالب که از اگر چه از یک سو حس خوش بینی را القا میکند اما از سوی دیگر غالب بودن آن ، اضطراب ، ترس و عدم اعتماد بفس افراد را به رخ میکشد ، المان های تصویری استفاده شده در مدیا ، هم راستا با روایت و در نهایت بازیهای قابل قبول ، صدا و سایه بازی کاراکتر غالب در پشت پرده ، که بیانگر قدرت پنهان و گرداننده اذهان کاراکترهاست از نکات مثبت کارگردانی این نمایش است ، دستمریزاد به کارگردان و همه عوامل و به امید موفقیت .