به نظرم یک بیت از هوشنگ ابتهاج عزیز و تیکه‌ای از ترانه‌ی محسن نامجو، گویای همه‌ی پیام این نمایش بود.
سایه می‌گه :
چه غریبانه تو با یاد وطن می‌نالی
من چه گویم که غریب است دلم در وطنم
و محسن نامجو می‌گه:
این که زاده‌ی آسیایی رو می‌گن جبر جغرافیایی...
#کوچ_اجباری
نفرین به باعث و بانی‌هاش.