این که نمایشنامه های کلاسیکی چون اتلو، هملت و مکبث پس از گذشت سالیان سال هنوز ازشون اقتباس میشه نشان از جاری بودن این آثار در همه دوران دارد.
در مورد این نمایش نکات مثبت کم نبود که می‌توان به نوآوری در اجرا، صداپیشگی خوب و استفاده از ابزاری ساده در بیان داستان و صد البته بازی فکر شده با این ابزار اشاره کرد.
تایم نمایش مناسب بود چون بیشتر از این کشش نداشت. طنز کار نیز خوب بود.من ردیف دوم نشسته بودم و طبیعتا مشرف به صحنه اما فکر می‌کنم میز نمایش و المان های استفاده شده برای ردیف های آخر تا حدودی کوچک بنظر می آمد.
بهرحال کاری فانتزی، قابل قبول و جدیدی را بشخصه شاهد بودم. به امید موفقیت های بیشتر برای این گروه و تمامی عوامل آن