من روز 5 شنبه رفتم نمایش رو دیدم، حالا به هردلیلی اعم از اینکه نمایش قبلی دیر شروع شده بود اجرای قبلی طول کشید و یا هر چیز دیگه ای، پسندیده تر این بود که در انتها به جای اینکه کارگردان محترم شبیه مراسم ختم اسم کسایی که به نمایششون اومده بودن رو از روی برگه بخونه، از آدم هایی که کلی وقت پشت در بودن یه عذرخواهی کوچیک میکرد.و اینکه از کلی آدم بی ربط و با ربط تشکر کرد و حتی از گروه موسیقی حتی اسمی هم نیاوردن کار زشتی بود.
نمایش معمولی بود، شاید تنها جمله ای که یادم بمونه این باشه که تفاوت بین رنج و سوگواری و رنج دلتنگی چقدر غمگینه.