متاسفانه باید بگم از کست و کارگردان توقعاتی داشتم که برآورده نشد. نمایش انگار اصرار فراوان برای به تصویرکشیدن تضاد و پارادوکس معنایی داشت اما همین پافشاری، در بسیاری از قسمت‌ها اغراق و باورناپذیری رو به همراه اورده بود. زور زدن زیاد برای اینکه نشون بدیم یه نفر در عین حال که حالش بده سعی میکنه خودش رو خوب نشون بده فقط یک سوال رو در ذهن من تکرار میکرد: که چی!؟ خب زودتر داستان رو بگو؟ فهمیدم حالت بده، بعدش؟!
مدت زمان نمایش بسیار طولانی بود و در اواسط کار، اجرا از ریتم افتاده بود. به نظرم میشد از خیلی مجیزه گویی ها و حشویات اجتناب کرد و یک کار جمع و جورتر اما جون‌دارتر و سرضرب تر رو به مخاطب ارائه کرد. امیدوارم در اجراهای بعدی یا حداقل در کارهای بعدی این نقایص وجود نداشته باشه