سرت را که از جانماز خیالمان جدا می کنند
تازه بریده ی گردنت صدایم می کند
خون سیاهی که خیالش هیچ وقت تصفیه نمی شود
و
سرت را بر بالین شقایق هم که بگزاری؛ تازه می شوی همخواب رویای اقاقی