دیشب به تماشای این نمایش نشستم.شخصاً این نمایش رو بخاطر نویسنده اش انتخاب کردم.اما همه جزییات نمایش برام جذاب بود و اصلاً متوجه گذر زمان نشدم چون اصلاً انقدر نمایشنامه های آقای تاراج پرباره که فرصت حواس پرتی وحوصله سر رفتن نیست.حتی بهتره نمایش رو دوبار دید.بازی خانم بدیعی و آقای عدل پرور رو هم خیلی دوست داشتم.خلاصه شرابمون سرکه نشد.