🎭 یادمان نرفته است

چه بسیار افرادی که کوچ کردند و جز تاثیر و هر از گاهی اثری از دور دست‌ها ما را از خود محروم کرده‌اند. یکی از این نام آشنایان، محمد یعقوبی، نویسنده و کارگردانیست که آوازه‌‌اش در دهه‌ی هشتاد و نود به گوش همه‌گان رسیده است. در این بخش به سراغ اثری از او می‌رویم. "نوشتن در تاریکی"، اثری که حواشی زیادی به خود دید و در سال ۸۹ به روی صحنه رفت. داستان‌های موازی با ترکیب‌بندی متفاوت که قسمتی از آن به تصمیم یک گروه خبرنگار برای رفتن به لنگرود و زمان حرکت و قسمتی دیگر که روند اتفاق افتادن یک بازجویی در آن بررسی می‌شود. این دو گرچه به صورت مستقیم به هم نمی‌رسند اما راهی را به لحاظ تماتیک واحد، طی می‌کنند. در این اثر رویکرد انتقادی‌ای به سانسور با بهره‌گیری از تصاویری که بر روی پرده‌ی انتهایی صحنه نمایش داده می‌شود، مستقیم هدف قرار می‌گیرد. قسمت‌های سیاه و سفید بر روی پرده‌ی انتهایی که مرزبندی را به صورت ضمنی شرح می‌دهد. دو دسته‌گی‌ای که بر خلاف متن‌ اثر در هویت ظاهری نمایش داده می‌شود. متن اثر که صریحا به هر دو طیف سیاسی رایج انتقاد می‌کند. "نوشتن در تاریکی" با بازی علی سرابی، مهدی پاکدل، آیدا کیخایی، مسعود میرطاهری، مژگان خالقی، اشکان خیل‌نژاد، معصومه رحمانی و محمد عسگری قطعن یکی از آثار تامل برانگیزیست که در اواخر دهه‌ی هشتاد به روی صحنه رفت تا بار دیگر رویکرد سیاسی اجتماعی آثار نمایشی، راه خود را به بدنه‌ی جامعه باز کنند. این تاثیر که با استقبال بی‌نظیر مخاطبان همراه بود همواره به عنوان یکی از نقطات عطف در نمایش‌های رئالیستی شایان توجه بوده و خواهد بود.