اولش یا داستان گیچ شدم و یکم طول کشید تا بفهمم قضیه چیه و بعد برای من حس این رو داشت که همه چی داره پیش میره تا به اون ته داستان و اتفاق آخرش برسه و کار رو تموم کنن، نقش های انتخاب شده برای این داستان واقعا مناسب بود و البته میشه گفت که دعا نویس اگر هم نبود فرقی نمی کرد و کیفیت بازی خانم نظری و آقای یگانه چیز دیگه ای بود و سه نفر دیگه کمتر نقش بهشون نشست. دکور عالی بود و کاملا حس رو منتقل کرد بهم.قسمت درگیری خانم نظری و آقای یگانه حس خواستن و نیاز و حس امتناع و نخواستن از رو اجبار رو میشد دید. با تشکر از گروه این کار