مطمئنا تنها پویا سعیدی است که میان تمام اسم های جهان اسفرود بی دم را به عنوان اسم نمایش خود انتخاب می کند
پویا سعیدی آدم را وادار می کند که آنطور که خودش می خواهد به کارهایش نگاه کنیم
البته این یک نقطه قوت است که هر کسی از عهده آن بر نمی اید
در طول نمایش ما با یک مک گافین رو به رو بودیم
به عبارتی خود ما هم نمی دانستیم تئاتر میبینیم یا به قول خودشان جفنگیات
اما همین به قول خودشان جفنگیات تا آخرین لحظه همه را میخکوب کرده بود
تماشاگر نیامده بود که چهره ببیند
نیامده بود طراحی صحنه و لباس ببیند
بلکه آمده بود زندگی واقعی را به به همراه شخصیت ها زندگی کند
موقعیت های ساده پویا سعیدی تبدیل به مسئله و معضل میشود و زندگی یعنی همین.... و تماشاگر همین را پسندید
و آفرین باید گفت تیم اسفرود بی دم