شک قبل از مرگ،شک به تمام کارهایی که در طول عمرت کردی
به تمام فعل ها و انفعال ها در دقایق آخر حیاتِ مادی ،در ثانیه های قبل از سوت پایان…حتی اگه فروید باشی!
صحنه نمایش خلوت بود،به درستی.ساحت نمایش در باب روان است و روانکاو فقط به ذهن تو کار دارد.همین صحنه ی خلوت برای منِ مخاطب باعث می شد چیزی بیش از اشیا و دکور را از نمایش ببینم و بیشتر درک کنم.
نورپردازی و سایه ها که خود یک نمایش موازی دیگر بود و با استفاده از سایه فیزیکی مفهوم سایه ها در علم روانشناسی که شخص فروید مبدع اون هست رو نشان می داد ،خود گویاتر از هر دیالوگی بود.
استفاده از سه بازیگر کاملا کافی بود،اگر بیش از این می بود شاید مخاطب متوجه انتزاعی بودن تمامی کاراکترها نمی شد.
نمایشی کامل و مینیمال،همه چیز در این نمایش فکر شده و به اندازه بود.
دستمریزاد و خداقوت به تمامی عوامل،اگر تمدید بشه من باز هم به تماشای این اجرا می نشینم.