چه قدر امشب لذت بخش بود برام , ای وای بر من ...
به جرات در ۲ سال اخیر به یاد ندارم اجرایی بوده باشه که تا به این حد ِ انفجار منو درگیر خودش
... دیدن ادامه ››
کرده باشه
چه فراز و نشیب هایی که تیکه تیکه تون نمیکنه
چه فلش بک هایی که شما رو وادار به تصورات فوق العاده عجیب و غریب نمیکنه
ثانیه به ثانیه درگیرتون میکنه ... نمیزاره جز در لحظه , جای دیگه ای باشین..
در واقع امشب اسماعیل خان گرجی یه کاری کرد من بتونم به جای کیوان مدتی واقعا زندگی کنم ... تو کهکشان چشم های مادر گم بشم ...
شما ابر بازیگری و این باورنکردنیه ..
بعد از آلنده نازنین و رئالیسم مصنوعی این سومین کاری بود که از ایشون میدیدم و شک نداشتم قراره سورپرایز بشم اما بالاتر از این صحبت ها بود بازیگری شما برادرررر ... اینکه ردیف ۱ نشسته بودم و شاهکار گرجی روی صحنه رو از نزدیک حس میکردم داشت دیوونم میکرد ...
هی .. بگذریم ..
متن فوق العاده قوی بود
موسیقی هم همینطور ..
دکور و ایده استفاده صحیح از عناصر داخل صحنه و در ادامه حضور جالب آقای دوربین خارق العاده بود به نظرم ...
نور هم عالی بود اما اگر بخوام خیلی سخت گیری کنم , میتونست بهتر هم باشه
علاوه بر نویسندگی پیمان عزیز , کارگردانی ایشون هم جای چند دقیقه ایستاده تشویق کردن داره ...
چه قدر هوشمندانه به مساله های روز اجتماع هم که هممون ازش خشم و نفرت داریم اشاره میکرد ( به خصوص آخرین اسمی که در بازی میمونه و داخل اسکرین نشون میده .. هممون میشناسیمش و قلبمون براش میتپه ...... )
واقعا حال خوب عجیبی داشت این اجرا با این که کلی بغض و گریه کردم..
( البته به تماشای این اجرا نشستن در کنار دوست و هم صحبت خیلی خیلی جذابم هم امشب رو به یاد ماندنی تر کرده بود )
از تک تک عوامل ممنونم
بینهایت ... 🦖