ممنون که به تماشای کار ما نشستید و با دقت همه چیز رو مورد توجه قرار دادید. درمورد راه دادن تماشاگر حق با شماست این برای خود ما که روی صحنه بازی می کنیم بسیار آزاردهنده ست.
فقط یک نکته : دوست گرامی متن اصلی رابرت اندرسون کوتاه نیست بلکه بسیار مفصل تر از متن اجرایی ماست ضمنا فکر می کنم در مورد شعاری بودن متن باید قدری بیشتر تعمق کرد هر متنی که تماشاگر رو دعوت به چیزی می کنه که لزوما شعار نیست . انفاق درون متن در دهه ۱۹۶۰ و۷۰ در آمریکا و اروپا اوج گرفته بود و البته با تأخیر چند دهه ای در مملکت ما هم در حال شکل گرفتنه که چندان هم مایه مباهات نیست حرف و هدف اصلی این نمایشنامه شعار دادن نیست بلکه دعوت به فهمیدن دنیای یکدیگره اینکه هر فردی در دنیای خودش دارای حقه و مشکل اصلی ما در عدم ارتباط تلاش نکردن یا ناتوانی برای فهم جهان دیگریه. هر دعوتی برای رسیدن به چیزی انسانی مه شعار محسوب نمیشه ضمنا پیشنهاد می کنم‌که نمایشنامه اصلی رو بخونید . ضمنا اینکه باید سکوت و مکث و … بیشتر باشه من هم موافقم ولی به دو دلیل میسر نیست اول اینکه اغلب مخاطبان امروز متأسفانه مانند شما حوصله چنین چیزی رو ندارن و بخصوص ... دیدن ادامه ›› تماشاگران جوان همه چیز رو‌در ریتم تند می بینن ‌پدرم می کنن و‌دوم اینکه در سالنی که چندین اجرا پشت هم روی صحنه میاد بخاطر محدودیت بسیار وقت چنین چیزی امکانپذیر نیست. در هر صورت ممنون از اینکه به تماشای ما نشستید و با دقت به همه چیز توجه کردید.
ای کاش در مورد بازی‌ها نظر کارشناسانه تری می‌دادید تا برای گروه راهگشا تر باشه.

ممنون از لطف و دفاع شما دوست گرامی

ممنون از اینکه به تماشای کار ما نشستید و با دقت به همه چیز توجه کردید. اول از همه در مورد راه دادن مخاطب در میانه اجرا با شما بسیار موافقم خود ما که روی صحنه بازی می کنیم چند برابر عذاب می کشیم
دوست گرامی در مورد متن رابرت اندرسون چند نکته را لازم‌می‌دانم خدمتتان عرض کنم اول اینکه هر متنی که مخاطب رو دعوت به چیزی بکنه لزوما شعاری نیست تلاش نویسنده در این متن ترسیم موقعیت جامعه مدرن دهه ۶۰ و ۷۰ آمریکاست که ارزش‌های گذشته را چه خوب و چه بد پشت سر گذاشته و نویسنده قصد داره ما رو به بازنگری دعوت کنه. این اتفاق با تأخیری چند دهه ای در کشور ما هم‌در حال افتادنه . ضمنا متن رابرت اندرسون اصلا کوتاه نیست پیشنهاد می کنم نمایشنامه را که به تازگی ترجمه شده بخوانید .
در مورد ریتم تند اجرا و نبود مکث و سکوت اگرچه با شما تا حدی موافقم اما دو مشکل مهم وجود داره اول اینکه مخاطب امروز و بخصوص مخاطب ... دیدن ادامه ›› جوان تئاتر چنین حوصله ای رو نداره و همه چیز رو در ریتم تند درک می کنه من خودم خیلی موافق نیستم ولی این حقیقت عصر کلیپ و یوتیوبه .
دوم اینکه به خاطر چندین اجرای پشت هم در سالن ما با محدودیت زمانی بسیار شدیدی روبرو هستیم و در قورت تمایل امکان جنین چیزی رو نداریم.
کاش در مورد بازی ها قدری کارشناسانه تر‌ و جزئی تر نظر می‌دادید تا برای هم گروهی ها مفید و کاربردی باشه چون به هر حال استقبالی که از این با وجود دارا نبودن عناصر گیشه پسند نمایش شده قطعا قدری به بازی دوستان بر می گرده.
اما سپاس به خاطر نگاه پر از جزئیات شما

خواهش میکنم . من فکر میکنم که نوشتن یه نقد سازنده و بیان نقاط ضعف و قوت به صورت همزمان اون باعث میشه که وقتی بازیگر یا کارگردان یه اثر نمایشی (فیلم یا نمایش) متن شما رو می خونه خیلی بیشتر به نکاتتون توجه بکنه و سعی کنه تا خودش نقاط ضعف کارش رو برطرف بکنه. درواقع یه نقد سازنده می تونه باعث رشد و بهبود یه اثر هنری بشه. ولی وقتی شما رسما با غلتک از روی اجرا رد می شین نه تنها کمکی به بهبود اجرای یه نمایش نمی کنین بلکه باعث می شین که عوامل اجرای نمایش یا یک فیلم در مقابل حرف هاتون بیشتر گارد بگیرن حتی اگه حرف هاتون هم درست باشن. (آقای مسود فراستی به خاطر توانایی خاصی که دارن می تونن از روی پوستر یه فیلم نقد تند و تیز در موردش بنویسن بدون اینکه فیلم رودیده باشن!)
من با اینکه تخصصی در تاتر ندارم با این وجود فکر می کنم که اجرای یه نمایش ممکنه در شبهای مختلف و براساس عوامل مختلفی مثل مود خود بازیگرها هم متفاوت باشه و یا همین موضوع راه دادن بی موقع تماشاگران به سالن هم باعث به هم خوردن تمرکز بقیه تماشگران و البته بازیگران ... دیدن ادامه ›› روی صحنه بشه به طوری که برای لحظه ای خودشون هم ندونن که روی صحنه چیکار می کنن. من روزی که به دیدن این نمایش اومدم شاهد این راه دادن های بی موقع بودم ولی خوشبختانه این عدم تمرکز رو تو بازی بازیگران به ویژه خانم دلاوری ندیدم. این مشکل مربوط به مسولان سالن های پردیس شهرزاد میشه و ارتباطی با عوامل اجرای یه نمایش نداره. شاید بهتر باشه شما این نقد رو زیر صفحه خود پردیش شهرزاد
بنویسین.