من اولین بار بود که به تماشای پرتره‌های مهران رنجبر می‌نشستم.
نمایش «چه»، اثر پرزحمتی بود. استفاده از آموزه‌های تئاتر بیومکانیک میرهولد، فشار سنگینی رو به هر دو بازیگر وارد می‌کرد.
طراحی صحنه زیبای نمایش هم انتظار من رو برای دیدن یک چالش فکری تازه بیشتر می‌کرد اما نمایشنامه این کار، مانع این مهم شد.
اثری که قرار بوده از دل تعارض بین زیست ارنستو چه‌گوارا و لری کینگ، دو اندیشه تاثیرگذار دو قرن اخیر- کمونیسم و لیبرالیسم- رو به چالشی در ذهن ما تبدیل کنه، به یک دفاع تمام قد از یکی از دو طرف تبدیل شد.
نمایشی با این موضوع مهم به نظرم خیلی می تونست این چالش رو پررنگ تر کنه ولی متن صرفا به بیان زاویه دید یکی از دو طرف پرداخت.

من مشتاق تجربه‌های بعدی این گروه هستم.