حامد جان عزیزم
به نظرم ما اهل فرهنگ بیش از همه دچار مشکل خویشتن پنداری و کمترانگاری آثار دیگران شدیم. شاید اعتراف من اکنون به این موضوع و کامنت دوستان عزیز منو سخت یاد عملکرد نهادهای حکومتی و دولتی‌ با بازوهای رسانه‌ای، پدافندغیرعالمل ویا همان ارتش سایبری می اندازه.
البته مکرر عرض می‌کنم، نقد علمی به مصداق بیان شود و مورد تدبیر قرار نگیرد، دگاتیسم است.
در کامنت دوستون احساس کردم بی‌هیچ اطلاعاتی درباره نمایش سخت می‌گویند و چون مکرر در موارد مطروحه گفت‌‌مان شده بی‌تردید غرض‌ورزیست.؛ متاسفان درجه سنی مخاطب را اصلا ندیده اند.
و این سستی را به گروه نسبت می‌دهند. نکته آن اینجاست
، نکته جالب توجه این بود که انگار اخبار ۲۰/۳۰ شبکه دوم سیما ویا شبکه افق را گوش فرا داده ام

عرض ادب

پیش نویس: کاملا قابل درک هست که اجرای یک کار چقدر با سختی های فراوان، مخصوصا در فضای فعلی، همراه هست، ولی نباید این موضوع سایه بر نظر بی طرفانه ... دیدن ادامه ›› بیاندازه.

شاید به دلیل تکرار زیاد و قرارگیری در فضای نمایش قبح برخی کلمات برای شما کم رنگ تر شده باشه، ولی دیالوگ هایی مانند (با عذر خواهی از خواننده مطلب) «-من چی بخورم؟ -تو بیا این رو بخور»، «-این چیه؟ -این رو بزنید به آقاجونتون سیخ میشه» و تکرار واژه سیخ شدن در جای جای نمایش به طرق مختلف، یا «-دکتر شما فقط می تونید برای آقاجون رو سیخ کنید؟» یا فحش های کمی نامفهوم ولی قابل درک آقاجون که به مادر بچه ها داده میشد مثل «-مادر ... -ا، آقاجون، زن خودته!» یا «-تو مادرت رو آوردی؟ -نه، نه، آقاجون؟» و این قبیل موارد، به زعم بسیاری واژگانی رکیک محسوب میشه.
لحظاتی مثل نوزادی آقاجون با بالا بردن بردن پاها و حرکات بعد از اون، تداعی کننده پوزیشن های خاصی هست. یا بازی کلیشه ای دستیار دکتر با ادا و اطوارهای یک فرد که گرایش جنسی نامشخصی داره، در برخی موارد تو ذوق میزد.

مواردی این چنینی و بسیاری دیگری که وجود داره، یا عامدانه به کار برده شده برای ایجاد فضای طنز، یا ناآگاهانه بوده، به هر صورت فضای نامودبانه ای رو به وجود آورده.

پی نویس: بسیار خردمندانه هست که به رده سنی توجه و اعلام کردید، نظر داده شده به معنای عدم رعایت موضوع از طرف شما نیست. گرچه برخی ها این تذکر شما رو‌ نادیده گرفته بودند.

عرض ادب

حمله به نقاد به جای تدبید در نقد، به معنای سعی در محو صورت مساله به جای تفکر در آن است.
اگر در عوض «گوش فرا دادن به شبکه های خاص» یا برچسب «بازوها و ارتش های مشخص» زدن، متن نگارش شده با دقتی کمی بیشتر مطالعه شود، دریافت می گردد که «موارد مثبت و منفی مطروحه گفت‌مان شده» بدون اطلاع از نمایش میسر نیست.

گویند سلطان محمود غزنوی جلوی پلکان قصر ایستاده بود که یکی از شعرای درباری(عوفی) را دید و از او خواست که وقتی سلطان پا به پله اول می‌گذارد مصراعی بگوید که سلطان حکم قتلش را بدهد و وقتی سلطان پا به پله دوم گذاشت مصراع دوم را چنان بگوید که نه تنها اثر مصراع اول را از بین ببرد...
اگر اهل کلامید که دریافتید چه میگویم و اگرنه
هرچه شما میفرمایید ، همان درست است
تاج سرید