سلام، من علی محمدنژاد هستم و میخوام از تجربه عضوی از مربع بودن بگم. در ابتدا من برای بازیگری خیلی شوق داشتم و رفته رفته با آموزش و یادگیری متد ها، و چندین ساعت تمرین به اجرا رسیدم. اجرای اول تا رسیدن به اجرا سوم. بعد از سومین نمایش احساس خلا میکردم. همیشه دوست داشتم بنویسم. یعنی همیشه میدونستم ذهن من شبیه به آدمها کار نمیکنه. نه فراتر هست نه کمتر، فقط خیلی خیلی متفاوت بودم. تصمیمم رو گرفتم و کلاسهای نمایشنامه رو شروع کردم. آخر دوره سرپرست مربع، امیرعلی ابراهیمی (هامون)، بهم اعتماد کرد و گفت با خانوم بهاری متن نمایش «قلندرو» رو بنویسیم. من قبلا خیلی نوشته بودم اما این اولین کار رسمی من بود. تجربه عجیبی بود نوشتنش و هرچیز که بود به اجرا رسید. اونلحظه ای که متن تو سالن میچرخید و به گوش مخاطبا میرسید حس میکردم اولین متن کامل شده ام رو میبینم و باقیشون فقط یسری نوشته ان.
حقیقتا ذهن نویسنده ها باید عجیب باشه، متفاوت بودن اینجا بد نیست. پس امیدوارم اونقدری عجیب باشی که ایده هات رو بشنوم و کیف کنم...