سلام به تمام دوستان تیوالی
در جواب کامنت آقای کریمی،بدلیل حجم بالای نوشته م،مجبور شدم جداگونه ثبتش کنم.
جناب آقای یحیی کریمی عزیز سلام
ببخشید دیر جواب شما رو دادم،آخه توی شلوغ ترین تایم خیابان های تهران شما مشغول طرح پرسش در تیوال بودید.
با احترام به نظر شما و تمام دوستانی که نظراتشون رو ذکر کردند، بعنوان کارگردان و صاحب این اثر،
ذکر چند نکته رو ضروری می بینم.
۱.من و گروهم در یک خرد جمعی،تصمیم گرفتیم که همچون بسیاری از همکارانمون،از ترس نداشتن مخاطب و به بهانه ی نبود فضای تبلیغات و... میدان را خالی نکنیم و ایستاده بجنگیم. و روزی که این تصمیم اجرایی شد خودمون هم انتظار همچین استقبالی از سوی مخاطبینمون نداشتیم و طی این دو اجرای گذشته به واقع شوکه شدیم از استقبال خوبی که از اجرامون شد.
۲.این تصمیم گروه ماست و مطمئننا هرشخص و هر گروهی آزاد به گرفتن هر تصمیم و اجرایی کردن اون هستش.این اصول اولیه ... دیدن ادامه ›› دموکراسی است به گمانم!
۳. ما دانشجویان تئاتر،در مقطع کارشناسی،۶واحد تاریخ تئاتر میخونیم. از پیدایش تئاتر در یونان باستان و از دل آئین ها و اسطوره ها تا برشت و بکت و یونسکو...
ماهیت و بن مایه ی تئاتر از بدو به وجود اومدنش تا به امروز،اعتراض بوده و هست. اعتراض به هراصول و فروعی که باید باشد و نیست.
مگر میشود نبود و اعتراض کرد؟ مگر می شود خاموش بود و پی روشنی گشت؟!
اعتصاب و کنار کشیدن و تعطیلی، هیچوقت و در هیچ کجایی با وجودیت و نام تئاتر نبوده و نمی شود که باشد!
هرچیزی،هرجایی،هرقدرتی،هرفکری،هر فردی را شاید بشود خاموش و تعطیل کرد،ولی تئاتر باید همیشه و در هرحالی باشد،هیچ قدرتی نباید مانع از وجودیت تئاتر بشود.
این جملات (پارت ۳)،نظر شخصی بنده نبودند،بلکه بازنویسی و یادآوری بخشی از تاریخ تئاتر بودند.
۴. باور بفرمایید،باور بفرمایید که اجرا رفتن در چنین شرایطی بسیار بسیار بسیار سخت تر و عجیب تر از شرایط عادی است.هیچ چیز نرمال نیست و ما با همه چیز و همه کس باید بجنگیم که فقط و فقط صحنه تئاتر رو زنده نگه داریم.باور بفرمایید که مرکز هنرهای نمایشی،مدیران سالن ها، و برای ما که در مولوی هستیم مدیران دانشگاه تهران به مراتب ترجیحشان این است که در چنین شرایطی سالن ها بسته باشند تا مبادا اتفاق خاصی رخ دهد و مجبور به جوابگویی شوند.در چنین شرایطی است که من و گروهم در سالنی که روبروی درب دانشگاه تهران و در مرکز و قلب تجمعات تهران است، با زمین و زمان جنگیدیم تا دقیقا در چنین روزهایی روی صحنه باشیم.
که حرف بزنیم،که ببینیم هم رو،که کنش مند باشیم در حد وسع خودمان.
باور بفرمایید که برای ما خیلی راحت بود نشستن در خانه و ژست اعتراضی گرفتن و ادای اعتصاب در آوردن و منتظر عادی شدن شرایط نشستن و بعد با خیال راحت اجرا رفتن.
ما بی شرف نیستیم آقای کریمی
تنها اشتباه ما این بوده که تصمیم گرفتیم،درد و رنج و اعتراضمون رو،روی صحنه،جایی که متعلق به ماست فریاد بزنیم،نه توی گوشیهامون.