دوست گرامی؛ پیش از هر چیز از شما به خاطر ابراز نظرتان سپاسگزارم. نیمی از دوره‌ی کاری من مبتنی بر متن است و بخش نخست نظر شما تمام و کمال درباره‌ی کار ما صادق است. مخاطب در این کار متن می‌شنود. (متنی که به شکل تک گویی اجرا می‌شود).
درباره‌ی بخش دوم اما کمی توضیح ضروری است: به محض آن‌که مرز میان مخاطبان و اجرا برداشته می‌شود وارد حوزه‌ی اجرای تعاملی شده‌ایم. از این مرحله که گذشتیم دیگر می‌ماند حد تعامل کار که گاهی بیشتر است و گاهی کمتر. در مورد «شب سیصد و شصت و ششم»‌ باید این نکات را به یاد داشته باشید؛ این که اجراگران مخاطبان را می‌بینند و نسبت به تحرک و رفتارشان عکس‌العمل نشان می‌دهند. این‌که اجراگر «میزبان» یک به یک تماشاگران را در گوشه گوشه‌ی باغ جای می‌دهد. این که مخاطبان در هر نوبت از میان شش تک گویی یکی را انتخاب می‌کنند. این که مرزی میان جای بازیگر و جای تماشاگران نیست. این که تک گوهای هر نوبت جسته و گریخته مخاطبانی را مورد خطاب مستقیم قرار می‌دهند و گاهی از ایشان چیزی می‌پرسند (که متاسفانه اغلب بی‌جواب می‌ماند) و این که در پایان یکی از مخاطبان به صورت تصادفی در میانه‌ی صحنه نشانده می‌شود همگی تجربیاتی‌ است که طی هفته‌های گذشته در اجراها رقم ... دیدن ادامه ›› خورده.
در عین حال به یاد داشته باشید که هرگز از مخاطبان خواسته نشده که چیزی نگویند یا کاری نکنند؛ بلکه همه جا در گفت و گوها و شروح کار تاکید شده است که کار تعاملی است و گروه هم چشم انتظار «عمل» مخاطبان؛ این عمل می‌تواند گفتاری یا رفتاری باشد. به تجربه‌ی پانزده سال گذشته که بیش از ۱۰۰ نوبت اجرای تعاملی کار کرده‌ام باید بگویم که مخاطبان سرزمین ما از وارد شدن به بازی دو نفره با اجراگران می‌پرهیزند.
به خاطر داشته باشید که تعامل به معنای «کنش دو سویه» است. و یک سوی این کنش، مخاطب است. خاطرم هست که در نزدیک به سی و اندی اجرای «مرثیه‌ای برای کتابسوزی‌ها» شاید تنها دو مخاطب با بازیگران وارد گفت و گو شدند. و به محض آغاز این گفت و گو، اجراگران که در مراحل تمرین خود را برای چنین تعاملاتی آماده کرده‌ بودند؛ مسیرهای تمرین‌ شده را در پیش گرفتند.
امیدوارم در سال‌های آینده مخاطبانی جسورتر داشته باشیم.
باز هم از ابراز نظر شما سپاسگزارم و اگر کار را نپسندیدید از شما پوزش می‌خواهم. شادکام و پیروز باشید.

حق با شماست. گاهی این مسیر پیچیده می‌شود. درست به همین دلیل معمولا پیش از اجرا یا شفاها توضیحاتی به مخاطبان می‌دهم و یا در نمونه‌هایی که پیش‌تر تجربه‌ کردم برگه‌هایی حاوی قوانین اجرا در اختیار مخاطبان قرار می‌دهم. اجرای «شب سیصد و شصت و ششم»‌ اما جزء آن اجراهایی است که محدودیتی ندارد. اگر چیزی مخل مسیر اجرا باشد اجراگران از پیش می‌دانند که چطور آن عنصر «مخل» را بدل به بخشی از اجرا کنند. اجراگر «میزبان» در اجرای «شب سیصد و شصت وششم» مطلقا آزاد است که چگونه به تعامل مخاطبان پاسخ دهد. شیوه‌ی کار من آموزش میزانسن خطی تئاتر نیست. بلکه گروه سیصد و شصت و شش، طی ماه‌ها تمرین، کار داینامیک را آموخته و حالا هر جایی که بر رود به شکل آن مکان در خواهد آمد و همین‌طور آماده‌ی تعامل با یک یک مخاطبان است. تا آن جا که حتی ما کار بین شصت تا نود دقیقه در نظر گرفته‌ایم.

به به
چه جذاب
پس تمام تلاشم رو دو هفته ی دیگه برای به چالش کشیدن انجام میدم :)