کاش یک نقد و تحلیل هم در مورد قیمت بلیت کارهاتون میذاشتین ...

امپرسیونیست گرامی خوشحالم که این بحث رو مطرح کردی . فکر می کنم در اینجا البته باید به تفاوت ماهوی ارزش گذاری آثار هنری مثل نقاشی و مجسمه سازی و ... با قیمت گذاری بر ارزش مبادله کالا و خدمات توجه داشت چرا که این دو مقوله در اصل کاملا زمینه های جداگانه ای هستند اما در جامعه سرمایه داری مصرف گرا که همه چیز (تاکید می کنم همه چیز) کالایی شده، طبعا هنر نیز به مثابه کالا تلقی میشود و از مناسبات بازاری و سرمایه محورانه ان تبعیت می کند که خوب در اینجا تبعا انتقادات فراوانی نسبت به کالایی شدن تئاتر و هنر هم وجود دارد.
ارزش گذاری یک تابلو نقاشی واقعا در این شکل از محاسبه و ریز هزینه ها نمی گنجد چون المان های دیگری ارزش یک تابلو را تعیین می کند مثلا نام و مهارت و شهرت نقاش و تاریخ و .... که البته خود این حراج ها و ... ذیل مناسبات سرمایه مدارانه و بعضا سودایی می چرخد تا اصل ارج گذاشتن به ... دیدن ادامه ›› هنر ....

واکنش مردم نسبت به افزایش قیمت اجناس مصرفی مثل شیر و پنیر و... بلیط مترو و حتی قیمت بلیط تیاتر یک حق از حقوق شهروندی است. اگر بیشتر دقت کنیم دلایلی ( به درست یا غلط)بر افزایش قیمت کالا یا خدماتی همواره از سوی تولیدکنندگان کالا یا ارایه دهندگان خدمات ارائه میشود که بالارفتن قیمت ها را توضیح میدهد و در اینجا بعضا توجیه می کند. تعرفه های پزشکی ، قیمت هرعدد تخم مرغ و هزینه خدمات نصب دستگاه پزشکی و ..... ریز هزینه هایی دارد که ذیل آن قیمت کالا یا خدمت توضیح داده میشود و برچسب میخوره. بلیط تیاتر هم بهای تمام شده و قابل ارایه باید داشته باشه.
البته رفتار مصرف کننده ایرانی هم گاهی حیرت انگیزه، مثلا با گران شدن برخی از کالاها هم تقاضا و خریدش هم بالاتر میره !!!! که دلایلش از حوصله بحث خارجه
خصوصی سازی تئاتر در این چند سال که بسیاری از آقایان هم از آن ( به دلیل تصور حذف دخالت و نظارت دولت که البته محقق هم نشد!)حمایت کرده اند. خصوصی سازی به معنای حذف سوبسید از تولید تیاتر و البته حذف حمایت هرچند اندک از مخاطبان بوده.... خوب وقتی تئاتر به مثابه کالا در نظر گرفته میشود و کالایی میشود بنابر این باید با همین ادبیات اقتصادمحورانه و زبان بازار مورد پرسش قرار گیرد. در همه جای دنیا تولید تئاتر هزینه دارد اما در کشورهای متمدن مثل فرانسه و آلمان دولت البته بدون دخالت و نظارت به تاتر سوبسید میدهد و طبیعتا هزینه ها سرشکن می شود و تیاتر دیدن برای مخاطب تیاتر تسهیل میشود...حتی ترکیه هم به تیاتر و اپراهاش سوبسید میده
وضعیت فعلی تیاتر ایران چیزی جز نابودی این هنردر بر ندارد. تیاتر صرفا به قشری مرفه و برخوردارو احتمالا نوکیسه جامعه تعلق می گیرد و تبعا مقتصیات بازار بر آن حکمروایی می کند. بر مقتضیات بازار و کاسبی هم سود حرف اول را میزند و نه هنر...

درود
موضوع (لااقل برای من) این نیست چرا فلان تئاتر رو فلان تومن قیمت‌گذاری کردن یا نکردن:
موضوع من این تریپ فعال دل‌سوخته‌ی فرهنگ برداشتن و پز عالی و جیب خالیه.
موضوع پنهان کردن نگاه کاسب‌کارانه پشت لوای "کار تئاتر"ه.
موضوع اینه که دوستان منت پول درآورنشون رو، رو سر منه مخاطب می‌ذارن که از قضا من دارم اون درآمد رو حاصل می‌یارم.
موضوع اینه که ... دیدن ادامه ›› اون موقع جیک‌جیک مستونشون بود فکر زمستون نبودن و مثل اون آقای کارگردان می‌گفتن نمی‌خواین نیایین.
موضوع اینه که اون موقع که برای یه تئاتر بیش از 2وساعت و نیمی سانس ساعت بعد از 11 می‌ذاشتن از سود حاصله نکردن یه دستشویی درست و حسابی بسازن (تعویض صندلی‌ها پیشکش).
موضوع اینه که دوستان میخوان ادای روشن بودن دربیارن ولی ته ذهنشون همچون سیاه‌چاله تاریکِ تاریکه.
موضوع اینه که نمی‌خوان قبول کنن دارن با تئاتر بیزینس می‌کنن (امثال ثروتی رُک این موضوع رو گفت و همه رو راحت کرد)
موضوع اینه که این نمایشی که الان براش بهای 100 هزار تومنی در نظر گرفتن (که اصلاً به من مربوط نیست چرا)، به گفته خودشون بیش از یکسال در حال تمرینش بودن، سوال اینجاست تو این یکسال که تمرین می‌کردن فوتوسنتز می‌کردن؟ یا باید پول تمرین خارج از قاعده دوستان از جیب تماشاچی در بیاد؟
هرکسی این اختیار رو داره که کالاش رو قیمت‌گذاری بکنه و این موضوع اصلاً عجیب و جای پرسش نیست؛ ولی وقتی منت سر خریدار بذاره که آقا من انقدر می‌ارزم ولی نصف قیمت خودم رو می‌فروشم مسئله‌ها میاد بالا: اگر اعتماد به نفس بلیط 100 تومن رو داشتن (مثل امثال ثروتی و تئاتر‌های سلبریتی محور) قطعاً اون تخفیف بی‌خودی رو لحاظ نمی‌کردن.
درنهایت آدمی که حتا به خودش زحمت نمی‌ده اسم مخاطبین رو درست بخونه و اگر اشتباهی کرده بیاد و معذرت‌خواهی کنه به نظرم ارزش حمایت مالی کردن از هنرش (!) رو نداره.