مرز بین بهشت و جهنم شده ی ِ کلید. بعضی وقت ها با خودم فکر می کنم یعنی می شه، تکنولوژی به اون دنیا هم رسیده باشه. مثلاً آسانسور داشته باشه، حالا پله برقی هم خوبه. اما فکر کنم هنوز اونجا آدم رو با درشکه حور و قِلمان این وَر اون وَر می چرخونن. بچه که بودم عشرت خانوم به خواهرم میگفت : قرتی خانوم اون دنیا از مو آویزونت می کنن. منم همیشه بهش می گفتم : عشرت خانوم اگه آبجی ام کچل کنه چی، از چی آویزونش می کنن. بیشتر از صد بار می پرسیدم وْ بیشتر از هزار بار کتک می خوردم، یعنی چه می پرسیدم، چه نمی پرسیدم کتک رو می خوردم. چه میشد کرد عالم بچه گی وْ کنجکاوی ِ دیگه.
یادمه، به مادرم می گفتم : مادر چرا ما گاز نداریم، که تو مجبوری با این تن علیلت، عینهو چرخ لاستیکی وْ تخته با اون پای کبودت کپسول هُل بدی.
می گفت مادر گاز داشتن مهم نیست با خدا بودن مهمِه و منم همیشه فکر می کردم، اینجا که خدا نیست هیچی نیست، اونجا که خدا هست دیگه هیچی نیست یا نَه هیچی مهم نیست یا اصلاً هیچ مهمی مهم نیست. درست یادم نمی یاد به چی فکر می کردم. چه می شد کرد عالم بچه گی وْ کنجکاوی ِ دیگه.