جیغ و داد و فریاد و دیگر هیچ...!! داستان به این جالبی ولی چرا اصرار کارگردان به این بود که همه چیز با دادو فریاد اجرا بشه؟ چرا این اجرا می خواست کلی حرف برای زدن داشته باشه و اون ها رو بیان می کرد ولی وقتی بیان و اجرا انجام میشد اون تأثیری که باید روی من مخاطب میذاشت نداشت؟ باور کنید که هرکس بیشتر داد و فریاد کند بازیگر بهتری نیست! جدیدا یک سریال کوتاه دیدم که بخشی از این سریال در فضای دادگاه می گذره و تقریبا در این بخش با این تئاتر مشترکه. هیچ کس در طول سکانس های دادگاه این سریال فریاد نمی زنه. تمام عکس العمل ها با نگاه و حرف انجام میشه. ولی بازیگران بهترین بازی خودشون رو انجام میدن. اون سکانس های دادگاه بیشترین تأثیر رو روی مخاطب دارند. پیشنهاد می کنم سازندگان فیلم و تئاتر ما یکبار با دقت سکانس های دادگاه سریال وقتی ما را می بینند (when they see us) رو ببینند. تأثیر روی مخاطب با دادو فریاد انجام نمیشه!