چقدر از نظر سکانس پلان شبیه به فیلم "ماهی و گربه" به کارگردانی شهرام مکری بود . البته این نظر از دید بنده ای هستش که تخصصی ندارم و صرفا بعنوان یک بیننده احساس کردم .
اول فیلم توی اون همهمه، احساس ناپختگی کار و شروعی ضعیف با چهره هایی مبتدی به آدم دست میده . یکم که میریم جلو میبینیم چقدر بازی کردن اون همهمه ها و ترافیک دیالوگ و تکرار اونا بازیگری خاص رو طلب می کنه و تازه آدم میفهمه چقدر کار قوی و پخته و حرفه ای داره اجرا میشه .
چقدر حس و حال خوبی دارم . چقدر منتظر روزهایی بودم که نسل جوان دانشگاه های هنر با نویسندگی های خودمون اجراهایی با درک نسل خودمون ، قوی و حرفه ای ، لطیف و دوست داشتنی و بسیار روان داشته باشند و ما هم بریم و بشینیم و ببینیم و لذت ببریم و لذت و حال خوب روزهای بعد از اجرا .
نمی دونم درست حدس زدم یا نه ولی نویسندگی این اثر با این جزییات مرتبط به هم و دقیق و بازی های این نمایشنامه خیلی خیلی باید سخت باشه و چقدر بازیگرهای جوان این نمایش عالی بازی کردن .
با این وضعیت بی کیفیت بیشتر فیلم های سینمایی با بازیگران فرمایشی و فیلم نامه های تکراری و خسته کننده و نا امید کننده ، باید گفت دم بچه های تئاتر به خصوص این نمایش گرم که واقعا کارشون حرف نداشت .