تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالS3 > com/org | (HTTPS) 78.157.41.91 : 00:22:31
شاید یکی از بزرگترین کابوس‌های کسایی که توی ایران دنبال اجرایی کردن ایده‌شون هستن سروکله زدن با محدودیت‌ها و سفارش‌های بالادست‌هاییه که روی کارشون ... دیدن ادامه ››
کنترل مالی یا قانونی دارن. با روبروشدن با هر محدودیت یا کارشکنی بر سر دوراهی دردناکی قرار می‌گیرن که به ایده‌ها و اهداف و شخصیت حرفه‌ای‌شون وفادار بمونن و قبول نکنن که شکل کارشونو تغییر بدن و خوب ناگزیر حذف بشن، یا این که زیر بار زور برن و کارشونو ناقص و لنگ کنن ولی به هر قیمتی که شده کارشونو اجرا کنن. بخش قابل توجهی از این نمایش بازسازی تجربه پرتنش کارگردان برای اجرای ایده‌ی یه نمایش خیابانی توی یه فستیوال در روسیه‌ست. علی باقری، اصغر پیران و رامین سیاردشتی که این بازسازی رو انجام می‌دن با اجرای بی‌نقصشون و در قالب فرم خاصی که بهشون تحمیل شده (عوض کردن نقش‌ها با هر دست‌زدن راوی) تواناییشون در بازیگری متد رو به نمایش می‌ذارن.
ولی اگه با خاطره‌ی کارهای پیشین این گروه و یا به هدف دیدن چهره‌ها به این نمایش می‌رید احتمالا کمی مأیوس به خونه بر می‌گردید. توی این نمایش بازی خوب زیاد می‌بینید ولی متاسفانه نه از سه بازیگر چهره‌ای که اسمشون بالای پوسترها اومده. نمایش «نامبُرده» مجموعه‌ای از چند ایده‌ی مجزا و مستقل از همه که هر کدومش به تنهایی طرح و حرف خودشو داره و با کیفیت بالایی هم اجرا شده. ولی بخیه کردن این تکه‌ها به هم و اصرار به مرتبط نگه‌داشتن‌شون کل نمایش رو به یه لحاف چهل‌تکه شبیه کرده. استفاده از دوربین سر صحنه و پخش تصاویر زنده و جایگاه متحرک شاید نشونه‌ی یه نمایش پرخرج و با گروه بزرگ دست‌اندرکاران باشه ولی به کار بردن این ابزارها باز کننده‌ی گره‌ای از اجرای ایده‌ی نمایش نبوده و بیشتر به رخ کشیدن توانایی‌های تکنولوژیکی به نظر میاد.
این نمایش به نظر من مجموعه‌ای بزرگ از بازیگرای خوب، ایده‌های خوب در داستان و اجرا، و صحنه‌ای پرخرجه که شوربختانه کنار هم کار منسجمی رو پیش نمی‌برن.
(من از ۱۰- تا ۱۰+ به این نمایش ۵٫۷۵+ می‌دم)
ولی اگه با خاطره‌ی کارهای پیشین این گروه و یا به هدف دیدن چهره‌ها به این نمایش می‌رید احتمالا کمی مأیوس به خونه بر می‌گردید. توی این نمایش بازی خوب زیاد می‌بینید ولی متاسفانه نه از سه بازیگر چهره‌ای که اسمشون بالای پوسترها اومده. نمایش «نامبُرده» مجموعه‌ای از چند ایده‌ی مجزا و مستقل از همه که هر کدومش به تنهایی طرح و حرف خودشو داره و با کیفیت بالایی هم اجرا شده. ولی بخیه کردن این تکه‌ها به هم و اصرار به مرتبط نگه‌داشتن‌شون کل نمایش رو به یه لحاف چهل‌تکه شبیه کرده. استفاده از دوربین سر صحنه و پخش تصاویر زنده و جایگاه متحرک شاید نشونه‌ی یه نمایش پرخرج و با گروه بزرگ دست‌اندرکاران باشه ولی به کار بردن این ابزارها باز کننده‌ی گره‌ای از اجرای ایده‌ی نمایش نبوده و بیشتر به رخ کشیدن توانایی‌های تکنولوژیکی به نظر میاد.
این نمایش به نظر من مجموعه‌ای بزرگ از بازیگرای خوب، ایده‌های خوب در داستان و اجرا، و صحنه‌ای پرخرجه که شوربختانه کنار هم کار منسجمی رو پیش نمی‌برن.
(من از ۱۰- تا ۱۰+ به این نمایش ۵٫۷۵+ می‌دم)
۲۳ نفر
این را
خواندند
سحر لیلی ئیون، ماهرو رستمی، فرزاد یزدان پناه، Leon S. Kennedy، Zina Ioseliani و سارا امینی این را دوست دارند
سحر لیلی ئیون، ماهرو رستمی، فرزاد یزدان پناه، Leon S. Kennedy، Zina Ioseliani و سارا امینی این را دوست دارند
ماهرو رستمی (mahroo8)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۶ فروردین ۱۳۹۶
نطرتون جامع و کامل بود خیلی ممنون
۰۸ آبان ۱۳۹۷
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۸,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۳۰ برنامه
+۹,۰۰۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۱۹ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
