ابتدا به بازیگران پر انرژی و با استعداد این نمایش خسته نباشید میگویم.
بعد از نمایش "در بارانداز" و کارگردانی و اجرای خوب کار، وقتی متوجه شدم آقای آهنین جان تیاتر دیگری روی صحنه آورده اند سریع پیگیری کردم، نظرات این برگه را خواندم و موضوع کار هم که یکی از پنج کتاب اول من در لیست علاقه ها بود!
به دوستانم اطلاع دادم و دومین بودجه ماهانه تیاترم را به اینکار اختصاص دادم.
تنهایی پر هیاهو برای من بیشتر یک معنا است تا یک کتاب، در این نمایش این معنا تا مرز نابودی رفت، شاید متن خوبی داشت، اگر موفق میشدم میان آن همه داد و بیداد و صداهای بشدت بلند چیزی بفهمم درمورد متن نمایش حتما نظرم را میگفتم..
متن و داستان کتاب را که تقریبا حفظ بودم، تلاش برای فهمیدن حرف بازیگرانی که در حال فریاد زدن از عمق جگر بودند را متوقف کردم و فقط تصاویر و بازی ها را دنبال کردم... اما باور کنید همان تصاویر و اکت ها هم مرا گیج میکرد و رشته داستانی که با آن زندگی کرده بودم را گاهی گم میکردم.
نه من و نه هیچکدام از سه نفر همراهانم در پایان نمایش از تماشای کاری که دیدیم کوچکترین ... دیدن ادامه ›› لذتی نبردیم.
شاید اگر حجم صداهای نمایش کمتر و حداقل تنالیته مناسبتری داشت و در یک سالن با فضای اجرای بزرگتری هم اجرا میشد و چند شاید دیگر که در ذهن من شکل گرفته، نمایش بهتری از کار در میامد.
هماهنگی و تلاش و انرژی بازیگران کار را ارج میگذارم اما کمترین امتیازی که تا بحال به یک تیاتر داده ام را به این نمایش میدهم.